Basit bir monitörle karıştırılması çok kolay olan 24 inç hepsi bir arada OSiO BaseLine B240i (B240i-006b) incelemesi

Son salgın, bilgisayar donanımı satışlarında artışa neden oldu, ancak bazı segmentler bundan zarar gördü. Örneğin, hepsi bir arada bilgisayarlar ofisler için aktif olarak satın alındı, ancak çalışanların uzaktan çalışmaya geçmesiyle çoğu kişi bu satın almaları askıya almaya karar verdi. Artık çalışanlar geri döndüğüne göre ekipmanı tekrar güncellemenin zamanı geldi. Ancak bu süre zarfında Rusya bilgisayar pazarında değişiklikler meydana geldi ve bazı tanıdık markalar artık mevcut olmayabilir. Aynı zamanda yeni oyuncular ilginç tekliflerle aktif olarak pazara giriyor.

Bu tür yenilikçilerden biri, Rus şirketi ICL Techno'nun perakende markası OSiO'dur. Geçen yılın sonunda bir grup şirket, Innopolis SEZ'de elektronik baskılı devre kartlarının yüzeye montajı ve bilgisayar ekipmanı üretimi için Rusya'nın en büyük tesislerinden birini açtı. İthal bileşenlere bağımlılık nedeniyle bu bilgisayarların yerelleştirme derecesi ilk aşamada yüksek olmayacak olsa da, toplu alıcı kural olarak bu konuda pek endişeli değil. Tanıdık yazılım ve işletim sistemlerini kullanarak çalışmak veya eğlenmek onlar için önemlidir. Ancak bazı durumlarda zaten yeni bir şeye ihtiyaç duyuluyor ve yıl sonuna kadar Astra Linux'un önceden yüklenmiş olduğu OSiO dizüstü bilgisayarları görebiliriz. Bu tür monoblokların olup olmayacağını zaman gösterecek. Bu form faktörünün ana kullanımı büyük şirketlerin ofislerinde kalıyor ve onlar da özellikle Batılı ortakların baskısını dikkate alarak yavaş yavaş yerli yazılıma geçecekler.

Ancak bu başka bir tartışmanın konusu. Bugün, Windows 11 Pro önceden yüklenmiş olarak gelen OSiO BaseLine B240i serisinden belirli bir hepsi bir arada bilgisayarı incelemeye odaklanacağız. Tüm hattın donanım özellikleri, ucuz 24 inçlik monoblokların tipik parametrelerine karşılık gelir. Ancak şaşırtıcı bir şekilde şirket, standart modellerin arasından sıyrılan orijinal bir bilgisayar yaratmayı başardı.

Görünümün temel özelliklerinden biriyle başlayalım: Profilde bunun sadece bir monitör değil, tam teşekküllü bir hepsi bir arada cihaz olduğunu anlamak neredeyse imkansız. Tipik olarak, bu tür cihazlar, bilgisayarın bulunduğu ekran kısmının gözle görülür bir kalınlığına sahiptir. Standart Thin Mini-ITX kartlarla popüler yaklaşımı kullanırken, cihazı daha hacimli hale getirme ihtiyacı ortaya çıkıyor ve büyük üreticiler bazen ekran modülünün kalınlığını azaltmaya çalışıyor. Ancak 15 yıl önce modern monitörler çok daha ince hale gelirken kimse buna dikkat etmezdi. OSiO BaseLine B240i hepsi bir arada PC'ler ayrıca «bilgisayar burada nerede?» sorusunu akla getiren ince bir profile sahiptir. ve bunu sorduğumuz herkesi şaşırtıyor.

Aslında tasarımın sırrı anakartın tamamen cihazın “bacağında” gizlenmiş olmasıdır. Bu, hem konfigürasyonu (tahtanın küçük boyutundan dolayı) hem de ayak tasarımının kendisini sınırlandırıyor, bunun sonucunda ekran yükseklik ayarından vazgeçilmesine karar verilmiş gibi görünüyor. Bununla birlikte, bu tasarım çok kompakt ve orijinal görünüyor; bu, yalnızca onlar için değil, birçok ucuz monoblok için de yaygındır.

Sistemin bir “ayakta” ​​monte edilmesinin arayüz portlarının yerleşimi açısından da avantajları vardır. Bunlardan bazıları önde, ekranın hemen altında, diğerleri ise biraz daha yüksekte, arkada yer alıyor.

Genel olarak port seti bu modellerin bir diğer güçlü avantajıdır. Ön tarafta fare veya klavye bağlamak için ideal olan tek bir USB 2.0 bağlantı noktası vardır. Kalan iki bağlantı noktası 10 Gbps hız sağlar ve hem klasik Tip A hem de modern Tip C ile temsil edilir. Spesifikasyonlar genellikle tüm bağlantı noktalarının USB 3.2 Gen1 standardına uygun olduğunu belirtir ve etiketler de bunu doğrular. Ancak pratikte bunun tamamen doğru olmadığı ortaya çıktı.

Bu aynı zamanda arka bağlantı noktası çifti için de geçerlidir. «Yavaş» USB'ye sahip tam boyutlu masaüstü bilgisayarları bile bulabileceğiniz gerçeği göz önüne alındığında, şirketin yaklaşımı saygıyı hak ediyor. Port sayısı kullanım amacına göre oldukça yeterlidir. Örneğin, çoklu monitör konfigürasyonlarının hayranlarını memnun edecek bir HDMI çıkışı var. Bu aynı zamanda eski masaüstü bilgisayarlarını hepsi bir arada bilgisayarlarla değiştiren kuruluşlar için de yararlı olacaktır; çünkü mevcut monitörler ek monitör olarak kullanılabilir (HDMI'yı veya en azından DVI'yı desteklemeleri koşuluyla). Gigabit ağına kablolu bağlantıyı unutmadık; bu hala hepsi bir arada bilgisayarlar için tercih edilen yöntemdir. Ancak gerekirse, birlikte verilen kablosuz adaptörü de kullanabilirsiniz.

Ekranın üstünde beklendiği gibi birçok yerleşik çözümden daha yüksek kalite sağlayan 5 MP sensörlü bir web kamerası yer alıyor. Gizliliği sağlamak için, kayar bir deklanşör ve sağ tarafta kamera aktif olduğunda yanan beyaz bir LED bulunur. Kameranın yanlarında iki mikrofon bulunmaktadır. Çerçevesiz tasarımdaki modern trendlere rağmen bu bileşenlerin doğrudan ekran çerçevesine yerleştirilmesi bir dezavantaj değil, bir avantajdır; şeker çubuğunun kullanımı daha kolay hale gelmiştir.

Sonuç olarak şeker çubuğu gerçekten kullanışlı, özgün bir tasarıma sahiptir. Kullanıcılar genellikle kompaktlıkları nedeniyle hepsi bir arada bilgisayarları seçerler çünkü alternatif olarak ayrı monitörlü bir mini bilgisayar olabilir. Bu tasarım aynı zamanda bağlantı noktalarına erişimi kolaylaştırır ve genel kullanılabilirliği artırır; bazen diğer tasarımlarda güç düğmesinin dokunarak bulunması bile zor olabilir. Limanların seçimi de övgüyü hak ediyor. İlk izlenim dış görünüşe dayalı olduğundan başarılı sayılabilir. Şimdi büyük ölçüde donanım platformunun belirlediği teknik özelliklere geçelim.

Genel olarak, bilgisayarın dahili bileşenlerine erişim oldukça basittir — «bacağın» plastik arka kapağı yalnızca mandallarla tutturulmuştur. Ancak bu durumda sadece temizlik için gerekli olabilecek işlemci soğutucusunu göreceğiz. Yedek bileşenler için üç yuvanın tümü kartın arkasında bulunur. Oraya gidebilirsiniz ve bazı durumlarda faydalı olacaktır, çünkü şirket başlangıçta RAM veya SSD'yi değiştirmenin garanti şartlarını ihlal etmediğini belirtir. Ancak çoğu durumda, en azından ilk birkaç yıl boyunca bilgisayar, satıldığı yapılandırmada çalışacaktır. İnceleme adına asıl sorun, iç mekanların (birçok kişinin sevdiği) güzel fotoğraflarını elde etmek için cihazı oldukça dikkatli bir şekilde sökmeniz gerekmesidir. Bu nedenle kendimizi yalnızca sayılar ve özelliklerle sınırlayacağız.

Platforma gelince, teknik olarak demode sayılıyor ancak detaylara dikkat etmek önemli. Mobil segmentte Core'un on birinci ve on ikinci nesilleri arasındaki fark, masaüstü segmentindeki kadar belirgin değil. On birinci nesil zaten yeni bir teknik süreci ve modern Intel Iris Xe GPU'yu kullanıyordu, ancak on ikinci nesilde önemli bir gelişme olmadı.

Entrikayı uzatmayalım ve işlemci performansının 15 W TDP ile sınırlı olduğunu hemen not edelim, bu da maksimum performanstan ziyade tasarrufa odaklanma anlamına gelir. Modern nesillerde, böyle bir termal paketle on çekirdekli Core i5 ve i7 sunulmaktadır, ancak içlerindeki «büyük» çekirdekler yalnızca iki tanesiyle temsil edilir, geri kalanı «küçük»tür. İkincisi tam yükte işe yaramaz olmasa da, monobloklarda tam yük pek ilgi çekici değildir. Bir alternatif, dört «küçük» çekirdekli «anonim» Intel İşlemci N100 gibi daha bütçeli çözümler olabilir. Bizim durumumuzda hala dört «büyük» çekirdek veya Core i3-1115G4 şeklinde iki ancak daha uygun fiyatlı çekirdek kullanıyoruz.

Bu tasarruflar haklı görülebilir çünkü belirtildiği gibi maksimum performans ilk etapta üreticinin hedefi değildi. Monoblokların ana yönü olan etkileşimli görevlerde ağırlıklı olarak «büyük» çekirdekler "çalışır" ve 15 W burada sorun değildir. Bu bağlamda on birinci ve on ikinci kuşaklar arasındaki fark minimuma iniyor. Şirketin bazı kullanıcıların ilgisini çekebilecek Astra Linux'u tanıtmayı planladığını da belirtmekte fayda var. Tipik olarak, Linux'un farklı sürümleriyle ilgili sorunlar eski platformlarda daha az görülür. Sonuçta bu makul bir uzlaşmadır; özellikle N100 gibi yeni «atomlara» kıyasla ucuz ve yeterince hızlı.

Ayrıca bellek yapılandırmaları hız odaklı değildir; yalnızca tek kanallı mod desteklenir. Bununla birlikte, modern dünyada, birçok üretici bunu karta lehimlediğinden, RAM için en az bir yuvaya sahip olmaktan memnun olmalısınız. Sınırlı hız ve yerleşik GPU için kaynak eksikliği oyun oynarken sorun yaratabilir, ancak hepsi bir arada bilgisayarlar bu tür amaçlar için tasarlanmamıştır.

Başka bir uzlaşma çözümü kablosuz adaptördür. Bu Wi-Fi 6'dır, ancak daha popüler olan AX201'den farkı, yalnızca teorik olarak maksimum hızı 600 Mbps ile sınırlayan 1x1 modunu desteklemesidir. Ancak ofisler terabaytlarca veri aktarmadığından ve kablolu bağlantılar tercih edildiğinden çoğu kullanıcı için bu kabul edilebilir bir durumdur. Bağlantı hızı gerçekten önemliyse, standart bir M.2 yuvasına takılı olduğundan adaptörü kendiniz değiştirebilirsiniz.

SSD'ye gelince, o da değiştirilebilir, ancak bizce 16 GB belleğe ve 512 GB sürücüye sahip bir bilgisayar satın alanların bunu yapması pek olası değil. 8 veya 16 GB ve 256 veya 512 GB sürücüye sahip bilgisayarlar sunan üretici, özelleştirmeye daha çok ihtiyaç duyuyor. Ancak daha ucuz bir sürüm satın alabilir ve daha fazla bellek veya çok terabaytlık bir SSD takabilirsiniz. Bu genellikle gerekli değildir, ancak mümkündür. Bizim durumumuzda standart SSD, 128 katmanlı Samsung TLC belleğe sahip arabelleksiz InnoGrit IG5216 denetleyiciyi temel alıyor. Bu, OEM segmenti için iyi ve hızlı bir çözümdür. Pek çok kişi diğer üreticilerin sürücülerinde Samsung belleklerini görmekten şaşırsa da, bu Çin segmentinde alışılmadık bir durum değil. Biwin ana karada büyük bir üreticidir ve perakende ürünleri genellikle telif ücreti ödediği Acer veya Hewlett-Packard markaları altında satılmaktadır. Dolayısıyla bu markaların SSD’lerine aşina olanlar Biwin’i zaten biliyor.

Genel olarak şirketin şık, kompakt ve kullanışlı bir şeker çubuğu yaratmaya çalıştığı belirtilebilir. Performans olarak ise görevleri için yeterli düzeydedir. Kesinlikle «atomik» sistemlerden üstündür, ancak «ağır» problemleri çözerken yüksek hızı hedeflememektedir — bu tür amaçlar için hala diğer cihazlar seçilmektedir. Aynı şey oyunlar için de geçerli.

Performans seviyelerini değerlendirmek için 2020 Bilgisayar Sistemi Test Metodolojimizi kullandık. Metodolojiye dahil edilen programlar esas olarak diğer bilgisayar türleri için tasarlanmış olsa da, çeşitli görevleri gerçekleştirme hızlarını karşılaştırmak için hala uygundurlar. Asıl zorluk, «15 watt» işlemcili cihazları uzun süredir test etmemiş olmamız; Bu tür son test, üç yıl önce Core i5-10210'a sahip MSI Pro 24X 10M hepsi bir arada bilgisayarda gerçekleştirildi. Bu monoblok doğrudan bir rakiptir ve eski platforma rağmen piyasada hala onuncu nesil Core'a dayalı birçok cihaz bulabilirsiniz. Bu nedenle karşılaştırma anlamlı olacaktır. Bu arada MSI Pro'da bellek de tek kanal modunda çalışıyordu ancak hacim 8 GB idi ve bu, belirleyici olmasa da kesinlikle bazı görevleri etkiliyor.

Geçen yıl ayrıca Intel Core i7-1165G7 üzerindeki Digma Pro AiO 27i monobloğunu da incelemiştik. Core i5-1155G7 ile temel bir fark yok ancak Digma Pro'da işlemci 28 W'luk «standart» bir termal pakette çalışıyordu. Bu, ısı paketini minimumda sınırlamak için OSiO çözümünün artılarını ve eksilerini değerlendirmenize olanak tanır. Digma Pro AiO 27i'de ayrıca 16 GB kapasiteli bir DDR4-3200 modülü bulunduğundan test koşulları neredeyse aynıdır.

Açıklık sağlamak için normalleştirilmiş sonuçlar diyagramda gösterilmiştir.

Beklendiği gibi, OSiO hepsi bir arada bilgisayar, mimari güncellemeler nedeniyle MSI'dan daha iyi performans gösteriyor ancak termal paketteki farklılıklar nedeniyle Digma Pro'dan daha düşük. Dahası, Digma Pro'nun gerisindeki gecikme MSI'ya göre avantajı aşıyor, ancak performans dengesiz davranıyor. İşlemcinin uzun süreli yüklenmesi sırasında güç tüketimi sınırları aşılmaya başlar — 15 W bu cihaz için çok azdır. Yükün sınıra ulaşmadığı veya GPU'nun aktif olarak kullanıldığı durumlarda iki Tiger Lake işlemcinin performans açısından birbirine çok yakın olduğu ortaya çıkarken, onuncu neslin bu gibi durumlarda pek şansı yok.

Aynı zamanda, aynı TDP'ye sahip daha yeni bir işlemcinin eskisinden biraz daha ekonomik olduğu ortaya çıkarken, «standart» sınır güç tüketimini neredeyse iki katına çıkarıyor. Yüzlerce watt tüketen daha güçlü masaüstü işlemcilerle karşılaştırıldığında, bu tür «bebekler» gerçekten çok ekonomik ve enerji açısından verimli görünüyor. Ancak bu sınıfta gerçek anlamda yüksek bir performansa ulaşmak hala imkansızsa neden ekstra enerji harcayasınız ki? Hızı yalnızca üçte bir oranında artırmak için güç tüketiminizi neredeyse iki katına çıkarmanız gerekir. Ya da özellikle monobloklar için önemli olan daha kompakt ve sessiz bir soğutma sistemiyle idare edebilirsiniz. Her durumda, tipik ofis işlerindeki konfor aynı seviyede kalacaktır. Dolayısıyla bu yaklaşımı memnuniyetsizliğe neden olmaktan çok sevme ihtimalimiz daha yüksek.

SSD'ye gelince, kısaca dikkat etmekte fayda var: PCMark 10 Depolama Tam Sistem Sürücü testinde aldığı 1777 puanla, yaklaşık beş yıl önceki üst düzey SSD'lerin seviyesine karşılık geliyor ve iki kat daha yüksek. en iyi SATA sürücüleri olarak bu oldukça yeterli. Burada herhangi bir sürpriz beklememelisiniz — boş alanın yaklaşık% 20'sini kaplayan bir SLC önbelleğinin varlığını fark ettik (test için, AIDA64'ün aksine testleri verilere zarar vermeden çalıştırmanıza olanak tanıyan HD Tune'u kullandık). Bundan sonra TLC dizisine doğrudan yazma 300 MB/s'nin biraz üzerinde bir hızda gerçekleşiyor ve bilgilerin okuma hızı 1,8-2,1 GB/s'ye ulaşıyor ki bu da bu kapasiteye sahip bir kontrolör için beklentilere karşılık geliyor. Birçok OEM sürücü, PCIe Gen4 etiketiyle bile çok daha kötü performans gösteriyor.

Monoblok, 1920×1080 çözünürlüğe sahip 23,8 inç IPS matrisine sahiptir (edid-decode raporuna göre).

Matrisin dış yüzeyi hafif bir aynasallığa sahip, siyah, sert ve yarı mattır. Parlamayı önleyen özel kaplamalar, filtreler veya hava boşluğu yoktur. Ekran dokunmatik işlevleri desteklemiyor. Maksimum parlaklık 278 cd/m²'dir (beyaz arka plan üzerinde ekranın ortasında), bu standart bir ofis alanında rahat çalışma için oldukça yeterlidir. Bu bilgisayarla açık havada çalışma planımız yok. Parlaklık %0'a ayarlandığında seviye 73 cd/m²'ye düşüyor, bu da tamamen karanlıkta biraz yüksek görünebilir.

Maksimum parlaklığın altında, arka ışıkta gözle görülür bir modülasyon vardır, ancak bu modülasyonun yüksek frekansı (200 Hz) ve küçük genliği, gözle görülür bir titremeye yol açmaz. Anlaşılır olması açısından, farklı parlaklık değerlerinde parlaklık (dikey) ve zamana (yatay) ilişkin grafikleri sunabilirsiniz.

Düzgün aydınlatılmış bir odada, modülasyon endişesi olmadan ekran parlaklığı maksimuma ayarlanabilir.

Bu monoblok bir IPS matrisi kullanır. Mat yüzey nedeniyle, IPS'nin alt piksel yapısı, ekranın mikrofotoğraflarında neredeyse hiç görülemiyor (resimlerdeki siyah noktalar, kamera matrisindeki tozlardır).

Ekranın yüzeyine odaklanıldığında, mat özelliklerden sorumlu olan yüzeyin düzensiz yerleştirilmiş mikro kusurları ortaya çıktı:

Bu kusurların tanesi alt piksellerin boyutundan çok daha küçüktür (bu iki fotoğraftaki ölçek yaklaşık olarak aynıdır), bu nedenle mikro kusurlara yapılan vurgu ve görüş açısını değiştirirken odağın alt pikseller arasında «atlaması» zayıf bir şekilde ifade edilir, bu da “kristalin” etkiyi ortadan kaldırır.

Parlaklığı, ekran genişliğinin ve yüksekliğinin 1/6'sı oranında artışlarla yerleştirilen ekrandaki 25 noktada ölçtük (ekran sınırları dikkate alınmadı). Kontrast, ölçülen noktalardaki parlaklık oranı olarak hesaplandı.

Kenarlardan geriye doğru çekilirseniz beyaz renk bütünlüğü iyidir ancak siyah renk bütünlüğü biraz daha kötüdür, bu da kontrastı etkiler. Bu tür matrisin kontrastı tipik olandan biraz daha düşüktür: bazı yerlerde, özellikle kenarlara daha yakın olan siyah alan gözle görülür şekilde parlaklaşır. Ancak siyah ışık eşitsizliği yalnızca çok karanlık sahnelerde ve neredeyse tamamen karanlıkta görülebilir, dolayısıyla bu önemli bir dezavantaj değildir.

Ekran, ekrana dik açıdan bakıldığında önemli bir renk kayması olmadan ve gölgeler ters çevrilmeden iyi izleme açıları sağlar. Bununla birlikte, çapraz olarak saptırıldığında, siyah alan büyük ölçüde parlaklaşır ve koşullu olarak nötr gri renkte kalır.

Siyahtan beyaza ve geriye tepki süresi 19 ms (10 ms açık + 9 ms kapalı) ve grinin yarı tonları arasındaki geçiş ortalama 29 ms sürüyor, bu da matrisin çok hızlı olmadığını ve var olduğunu gösteriyor. hız aşırtma yok.

Video arabellek sayfalarının değiştirilmesinden ekranda görüntülenmesine kadar toplam görüntü çıkış gecikmesini belirledik. 60 Hz yenileme hızında gecikme 10 ms idi. Bu, bir bilgisayarda çalışırken fark edilmeyen ve hızlı oyunlarda performansı etkilemesi muhtemel olmayan hafif bir gecikmedir.

Daha sonra 256 gri tonunun parlaklığını ölçtük (0, 0, 0'dan 255, 255, 255'e kadar). Aşağıdaki grafik bitişik yarı tonlar arasındaki parlaklık artışını göstermektedir (mutlak değerler değil).

Gri skaladaki parlaklık artışı genellikle tekdüzedir ve üç çift koyu gölge hariç, sonraki her gölge bir öncekinden daha parlaktır. Ancak bu genel resmi bozmaz. En karanlık alanda, siyaha yakın olanlar dışında hemen hemen tüm tonlar donanımsal ve görsel olarak ayırt edilir.

Ortaya çıkan gama eğrisinin yaklaşık değeri, standart 2,2'den biraz daha düşük olan 2,05 değerini gösterdi ve görüntünün biraz soluk görünmesine neden oldu. Ancak gerçek gama eğrisi pratikte yaklaşık güç fonksiyonundan sapmaz.

Böylece görsel olarak sRGB alanında görüntülenmesi amaçlanan görüntülerin renkleri doğal doygunluğa sahip olur. Aşağıda kırmızı, yeşil ve mavi alanların (karşılık gelen çizgiler) spektrumları üzerine bindirilmiş beyaz alanın spektrumu (beyaz çizgi) bulunmaktadır.

Dar bir mavi tepe noktasına ve geniş yeşil ve kırmızı tümseklere sahip bu spektrum, mavi bir yayıcı ve sarı bir fosfor kullanan beyaz LED arkadan aydınlatmalı ekranlar için tipiktir.

Renk sıcaklığı standart 6500K'yı önemli ölçüde aşmadığından ve kara cisim spektrumundan sapma (ΔE) 10'dan az olduğundan gri tonlama dengesi iyidir; bu, bir tüketici cihazı için kabul edilebilir bir değerdir. Aynı zamanda, bir tondan diğerine geçerken renk sıcaklığı ve ΔE nispeten sabit kalır, bu da renk dengesinin görsel değerlendirmesi üzerinde olumlu bir etkiye sahiptir. (Gri skalanın karanlık alanları göz ardı edilebilir çünkü burada renk dengesi daha az önemlidir ve düşük parlaklıkta renk ölçümlerindeki belirsizlik yüksektir.)

Özetlemek gerekirse, bu monoblokun ekranının tipik ofis koşullarında rahat çalışma için yeterli maksimum parlaklığa (278 cd/m²) sahip olduğunu belirtmekte fayda var. Tamamen karanlıkta parlaklık 73 cd/m²'ye düşürülebilir, bu da bazılarının çok yüksek bulabileceği bir durumdur. Dezavantajları arasında bakış ekrana dik açıdan saptığında siyah rengin düşük stabilitesi yer alır. Avantajları arasında sRGB'ye yakın renk gamı ​​ve iyi renk dengesi yer alır. Genel olarak ekran kalitesi kullanım amacına göre iyi.

Gürültü seviyesi ses geçirmez, yarı sessiz bir odada ölçülür. Ses seviyesi ölçerin mikrofonu, kullanıcının kafasının olağan konumunu taklit edecek şekilde konumlandırılmıştır: ekran mümkün olduğu kadar geriye eğilmiştir, mikrofonun ekseni ekranın ortasından, önden yayılan normalle çakışmaktadır. mikrofonun ucu ekran düzleminden 50 cm uzaklıkta bulunur ve ona doğru yönlendirilir. Yük, powerMax programı kullanılarak oluşturulur, ekran parlaklığı maksimuma ayarlanır ve oda sıcaklığı 24 derecede tutulur. Aynı zamanda monoblok üflenmediğinden yakın çevresinde hava sıcaklığı daha yüksek olabilir. Gerçek tüketimi tahmin etmek için bazı modlarda ağ tüketimine ilişkin veriler de sağlıyoruz.

Yük olmadığında bile hepsi bir arada soğutma sistemi aktif modda çalışmaya devam eder, ancak tipik bir ofis alanında gürültüsü neredeyse ayırt edilemez. İşlemci yükü yüksek olduğunda soğutma sisteminin gürültü düzeyi düşük kalır. Karakteri eşittir ve tahrişe neden olmaz. Spektrogram bunu doğruluyor: orta frekans bölgesinde zirveler gözleniyor, ancak bunların yoğunluğu düşük ve birkaç düşük frekanslı zirve, zar zor duyulabilen bir uğultu olarak algılanıyor.

Gürültü seviyesini subjektif olarak değerlendirmek için aşağıdaki ölçeği kullanıyoruz:

20 dBA'nın altında bilgisayar nispeten sessiz kabul edilir; 20 ila 25 dBA aralığında ise çok sessiz olacaktır. 25 ile 30 dBA arasındaki seviyeler, birden fazla çalışanın ve bilgisayarın çalıştığı tipik ofis seslerinden farklı değildir. 30 ila 35 dBA arasındaki gürültü seviyesinde net bir şekilde duyulabilir hale gelir ve 35 ila 40 dBA arasında uzun süreli çalışma için konforlu seviyeyi aşar. 40-45 dBA aralığındaki gürültü çok yüksektir ve rahat çalışma için arka plan müziği gibi maskeleme gerektirebilir. 45 ila 50 dBA arasında gürültü son derece rahatsız edici hale gelir ve 50 dBA'nın üzerinde o kadar yüksek olur ki kulaklık kullanımını zorunlu hale getirir. Bu ölçek elbette keyfidir ve algının bireysel özelliklerini ve sesin doğasını hesaba katmaz.

Aşağıda monoblokun maksimum işlemci yükü altında uzun süre çalıştırılmasından sonra alınan termal görüntüler bulunmaktadır:

Monoblok gövdenin ısınması orta düzeydedir. Güç kaynağı fazla ısınmıyor, ancak yüksek performansla uzun süreli çalışma sırasında hiçbir şeyle örtülmemesini sağlamak yine de daha iyidir.

Kompakt, şık, ekonomik ve neredeyse sessiz; hepsi bir arada bir üründen daha ne bekleyebilirsiniz? Belki hızlı performans, ancak bu sınıftaki cihazlarda bu her zaman bir öncelik değildir ve daha genç, daha uygun fiyatlı modifikasyon da bir istisna değildir. Monoblokun yukarıda anlatılan niteliklere sahip olması ve çok pahalı olmaması önemlidir. OSiO BaseLine B240i modeli bu özellikleri başarıyla birleştiriyor. Özgün tasarım ve kullanıcının doğrudan etkileşime girdiği öğelerden tasarruf edilmemesi de hoş bir sürpriz.

İşyerinde Wi-Fi hızı her zaman bir öncelik olmasa da ve bağlantı önemli olsa da, tipik hepsi bir arada bilgisayar görevleri için cihaz performansı önemlidir. Kural olarak bu tür cihazlarda oyun oynanmaz ve uzaya roket fırlatılması simüle edilmez. Ancak en az bir hızlı USB bağlantı noktasının olmaması veya bunların uygunsuz konumu can sıkıcı olabilir. Ayrıca çerçevesiz tasarım, web kamerasının yerleştirilmesinde sorunlara yol açabilir. Bu nedenle moda trendlerinden biraz uzaklaşıp kamerayı doğru yere ve doğru kalitede yerleştirdiği için üreticiye teşekkür etmekte fayda var. İşin konforunu belirleyen bu detaylardır ve bu durumda bunlar doğru şekilde dikkate alınmıştır.