Salkım Sokak No:3

Her şeye güldüğümüz mutlu yıllardı. Çocuktuk, anne babamız gençti. Başkaları yaşlanacak, başkaları gerileyecek sanıyorduk. Biz değil, başkaları... Salkım Sokak ve "bizimki" dokunsam canlanacak bir fotoğraf gibiydi...
O sokak, kalabalık göçmen ailelerin bir arada yaşadığı, dünyanın en bereketli sofralarının minik evlere sığdığı, tertemiz, umutlu, sabahçıların dertlerini ve ekmeklerini birbirleriyle paylaştığı, İzmir'in içinde saklı bir harikalar diyarı gibiydi. Solmayan renkleri, çiçekleri, coşkusu, bulaşıcı sevinci, Boşnak halayları, İzmir zeybekleri, Rumeli türküleri ve şenlikleriyle geldikleri yerleri yuvaya dönüştüren insanların inancı üzerine kurulu bu dünya bizi büyüttü. Giden, kalan, yaşananlar, anılar, hepsi eksik bulmacamın parçalarını saklayan, yetişkinliğimize liman olan bu sokağın öyküsünde vardı ve hepsinin anlatılması gerekiyordu… Mahalle çocuğu olduğum için bilek gücüne ve yürek gücüne inanırım ve kahramanların “geçmiş” zamanlarda değil, “uzun” zamanlarda yaşadığına inanırım.