Onlara Söylemeyin ki Bilmesinler

“Artık gerçeksiziz. Hala birkaç sırrımız var. Ama gerçeksiziz.”

İnsanlar sadece evlenip aynı çatı altında yaşadıkları için mi karı koca oluyorlar?
Çocuklar sadece aynı anne ve babadan geldikleri için mi kardeş oluyorlar?
Yıllar yüreğini yaksa da, sevgililerin içindeki kor hiç söner mi?
Her şeyi apaçık ortada olanların daha çok sırrı mı var? Söyleme Bilmelerinler’de

, Şermin Yaşar büyük bir ailenin sıkı sıkıya örülmüş nakışlarını ilmek ilmek çözüyor. Ve bunu romanın karakterlerine ayrı ayrı konuşma hakkı vererek yapıyor. “Herkesin hikayesini dinledin. Hadi şimdi sen söyle bana: Aslında ne oldu, nasıl oldu?” diyor sanki. Söyleme Bilmelerinler, karakterleri konuştukça çözülen bir sır yumağı. Yumruk çözüldükçe, iplerin uçları nereden çıkmıyor… Aile bağları insanların kaderlerine nasıl düğüm atıyor? Ebeveynlerin çocuklarının omuzlarına yükledikleri şeyler onlara ne yapar? Hayatımızda suçlu bir vicdan gibi oturanlar hiç kalkar mı? Hemen yanı başınızda duran o sıradan evlerde aslında neler olur? Romanda bunların cevaplarını okurken yüzünüzde buruk bir tebessüm, hatta simsiyah bir tebessüm belirir. Yazar, halkının kaderini avuçlarından okumaz; yüreklerinin kıvrımlarındaki sırları cesurca kağıda döker. Gülümsemenin buruk yüzünü bilenler, göründüğü gibi olmayanla ve bir şeyin iç yüzüyle hesaplaşma cesaretini gösterenler için... Prof. Dr. Mustafa Kurt